Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1396 (περίπου)
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος21  Ιουνίου 1448
Σηλυβρία
Αιτία θανάτουπανώλη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδεσπότης
μαθηματικός[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚλεώπα Μαλατέστα
ΤέκναΕλένη Παλαιολογίνα (1428-1458)
ΓονείςΜανουήλ Β´ Παλαιολόγος και Ελένη Δραγάση
ΑδέλφιαΙωάννης Η΄ Παλαιολόγος
Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος
Δημήτριος Β΄ Παλαιολόγος
Ανδρόνικος Παλαιολόγος
Θωμάς Παλαιολόγος
ΟικογένειαΔυναστεία των Παλαιολόγων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔεσπότης του Μορέως
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος (1396 - 21 Ιουνίου 1448) ήταν δεσπότης του Μυστρά (1407-1443). Ήταν γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου (1391-1425) και ανιψιός του προκατόχου του Θεοδώρου Α΄ Παλαιολόγου δεσπότη του Μωρέως (1383-1407).

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη περί το 1396. Μετά το θάνατο του θείου του Θεοδώρου Α' τον διαδέχτηκε στην ηγεμονία της Πελοποννήσου, λόγω όμως του νεαρού της ηλικίας του επιτροπευόταν από τον πρωτοστράτορα Μανουήλ Φραγκόπουλο. Μέχρι το 1415 περίπου έντονη ήταν η συμμετοχή του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' στη διοίκηση του δεσποτάτου, εξασφαλίζοντας την υποταγή του Γενουάτη Κεντυρίωνα Ζακκαρία και άλλων τοπικών αρχόντων. Επίσης ενδιαφέρθηκε για την ανοικοδόμηση του εξαμιλίου τείχους στον Ισθμό. Μετά το 1415 ο Μανουήλ Β' ανεχώρησε οριστικά για την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας τον διάδοχο Ιωάννη ως βοηθό του Θεοδώρου Β'. Μετά το 1418 ο Ιωάννης ανεχώρησε και τη θέση του στο δεσποτάτο, ως συνεργάτης του Θεοδώρου Β', ανέλαβε ο νεότερος αδελφός Θωμάς Παλαιολόγος. Το 1422 ο Θεόδωρος Β' απέτυχε να αντιμετωπίσει την εισβολή των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Αργότερα ασχολήθηκε με την απόσπαση εδαφών από τους Φράγκους. Το 1427 εκδήλωσε την πρόθεση να παραιτηθεί και να ασπαστεί το μοναχισμό. Όταν όμως έφτασε ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από την Κωνσταντινούπολη για να τον διαδεχτεί, αρνήθηκε να αποχωρήσει.

Σφραγίδα Θεοδώρου Β': ΘΕΟΔΩΡΟC ΕΝ ΧΩ ΤΩ ΘΕΩ ΠΙCΤΟC ΔΕCΠΟΤΗC ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟC Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC

Αργότερα, μετά την κατάκτηση ολόκληρης της Πελοποννήσου από τον Κωνσταντίνο, αποφασίστηκε να διαιρεθεί το δεσποτάτο σε τρία μέρη και ο Θεόδωρος περιορίστηκε στο ⅓ με έδρα το Μυστρά.

Το 1443 παραιτήθηκε από τις κτήσεις του με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις στη Θράκη, με έδρα τη Σηλυβρία. Στόχος του ήταν να είναι κοντά για να διαδεχτεί τον άκληρο Ιωάννη Η΄. Όμως πέθανε τον Ιούνιο του 1448, "υπό λοιμώδου νοσήματος" όπως σημειώνει ο Σφραντζής[2], λίγους μήνες πριν από τον Ιωάννη Η', τον οποίον τελικά διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος. Ετάφη στη μονή Παντοκράτορος της Κωνσταντινούπολης και τον εγκωμιαστικό επιτάφιο λόγο του εκφώνησε ο Γεννάδιος Σχολάριος, που τότε ήταν "καθολικός κριτής των Ρωμαίων"[2], δηλαδή ανώτατος δικαστικός.

Στα χρόνια της ηγεμονίας του ο Μυστράς γνώρισε μεγάλη πολιτιστική λάμψη, αναδεικνυόμενος σε ένα από τα λαμπρότερα κέντρα του Ελληνικού κόσμου· επί των ημερών του μάλιστα έδρασε στην περιοχή ο Γεώργιος Γεμιστός. Συχνά παρουσιάζεται ως προστάτης των γραμμάτων, αλλά ταυτόχρονα και ως ένας θρησκόληπτος και κυκλοθυμικός. Όμως είναι σαφές πως στο Μυστρά οι περιστάσεις δεν του επέτρεψαν να αναπτύξει δράση και γρήγορα επισκιάστηκε από τον αδελφό του Κωνσταντίνο, έτσι οι κρίσεις γι' αυτόν, προερχόμενες κυρίως από τον Σφραντζή, που ήταν πιστός φίλος του Κωνσταντίνου, δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε πλήρως τον χαρακτήρα του. Εν τέλει παρέμεινε πάντοτε στη σκιά των αδελφών του Ιωάννη Η', Κωνσταντίνου ΙΑ' και Θωμά.

Σύζυγός του ήταν η Ιταλίδα ευγενής, Κλεώπα Μαλατέστα, που απεβίωσε ξαφνικά το 1433 και ενταφιάστηκε στη μονή του Ζωοδότη Χριστού στην Σπάρτη.[3], απέκτησε μία κόρη:

  1. (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  2. 2,0 2,1 «ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΟ 1402». Scribd (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2019. 
  3. Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, «Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821», Εν Αθήναις :Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Νικολάου Γ. Ιγγλέση. (Λήμμα για το βιβλίο: Ιστορία της Πόλεως Πατρών (βιβλίο)). Σελ. 315 παραπομπή (2)